thăng bằng
noun
balance, equilibrium
 | [thăng bằng] | |  | balance; equilibrium | |  | Giữ thăng bằng | | To keep one's balance/footing; to balance | |  | Mất thăng bằng | | To lose one's balance/footing; to be off one's balance; to overbalance | |  | Làm cho ai mất thăng bằng | | To catch/throw somebody off balance; to overbalance | |  | Lấy lại thăng bằng | | To recover one's balance |
|
|